«۱۶ آذر»، قیامی از دل دانشگاه برای عزت و سربلندی وطن

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ شهربانو تقوی؛ بی تردید «گفتمان» یا همان «بیان»، آن هم بعد از شکل‌گیری خلقت انسان، نشان از اهمیت آن دارد که از منظر صاحب تفسیر المیزان به معنای پرده‌برداری از هر چیز است.

اما قدرت و نعمت بیان به عنوان یک نیاز فطری به انسان عطا شد تا بتواند پلکان معرفت، رشد و تعالی را در ادوار مختلف تاریخی بپیماید و در این راه، روش‌ها و ساختار‌های متعددی را فرا گرفته و تجربه کرده است تا به امروز که در ساختار‌های مختلف علمی - آموزشی، شاهد حضور و بروز معلمان و اساتید به عنوان باغبانان بوستان علم و معرفت و در پی آن‌ها میوه‌ها و ثمراتشان که همان دانش آموزان و دانشجویان بوده و هستند؛ باشیم. از این‌رو جایگاه علم و پویندگان طریق آن که در راستای افزایش پویایی و بهره وری ذی‌نفعان است؛ بسیار مهم و حساس است، زیرا که دانش آموزان و در سطح بالاتر دانشجویان در همه جوامع دارای نقش حساس و تأثیرگذاری بوده و تاریخ به کرات از حضور اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، نظامی، اقتصادی و جهادی و .. یاد کرده است.

حضور دانشجویان در عرصه‌های مختلف و به تعبیری حضور خانواده‌ها و در سطح کلان اجتماع، نماد بالندگی، پویایی و تأثیرگذاری و مانایی است که ایران ما هم در طول تاریخ طولانی‌اش، شاهد چنین حضور پررنگی بوده که از جمله آن‌ها اتفاقاتی بود که در ۱۶ آذر ۱۳۳۲ در دانشگاه تهران و شهرستان‌های دیگر به وقوع پیوست که نقطه عطفی در مسیر شکل گیری تحولات آتی بود.

روز ۱۶ آذر، روز قیام داشجویان برای عزت و سربلندی وطن

یوم الله ۱۶ آذر یادآور غریوی است که ۶۸ سال پیش برای عزت و بزرگی، نه گفتن به بیگانه و اقتدارمندی ایران و ایرانی از زبان و خون پاک و بی‌گناه دانشجویان دانشکده فنی دانشگاه تهران سر داده شد.

«دشمن چو از هر حیلتی فروماند؛ سلسله دوستی بجنباند، پس آنگه به دوستی کار‌هایی کند که هیچ دشمن نتواند.» از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و برکناری مصدق از مقام نخست وزیری و قطع روابط ایران و بریتانیا، بیگانه و اذناب داخلی در صدد برقراری مجدد روابط دو کشور برآمدند و به این بهانه بود که قرار شد ریچارد نیکسون (نایب ریاست جمهوری آمریکا) در قالب دیداری رسمی و به بهانه اقدام جهت تلطیف روابط سیاسی ایران با بریتانیا به ایران بیاید که این سفر با اعتراض ائتلاف نهضت مقاومت ملی و جمعی از دانشجویان مواجه شد که با حضور و درگیری نیرو‌های ویژه ارتشی و سربازان با معترضین و اقدام به شلیک در دانشکده فنی، سه دانشجو به شهادت رسیدند؛ ولی دریغ و افسوس که فردای آن روز مسئولین وقت به جای دلجویی و تسکین آلام خانواده‌های داغدیده و عزادار، در پی پهن کردن فرش قرمز برای نیکسون در دانشگاه تهران و اعطای دکترای افتخاری در رشته حقوق به ایشان شدند تا آب در دل میهمان ناخوانده و دشمن وطن، تکان نخورد. چه خفتی آن روز برای عرصه علم و متولیانش شکل گرفت، ولی گوش‌ها کر بودند و دیده‌ها نابینا و دل‌ها سنگ.

وجود و حضور مخالفان اندیشه و وطن فروشان منفعت طلب، امواج سهمگینی را در دل و اندیشه و ایمان مردم به خصوص جوانان و به شکل خاص فرهیختگان جامعه به راه انداخت که بر موج نفرت از حکومت استبدادی وقت سواری کرد و این چنین بود که ۱۶ آذر، نقطه عطفی برای استمرار اعتراضات و مخالفت‌های اجتماعی از سوی اقشار مختلف و مردم شد تا اینکه با شکل گیری انقلاب اسلامی و برای حفظ و پاسداشت شهدای گرانقدر دانشجو، ۱۶ آذر به نام روز دانشجو در دفتر تاریخ ایران عزیز ثبت شد.

بی تردید گرامیداشت این رویداد، بیانگر و متذکر جایگاه ویژه اجتماعی و علمی دانشگاهیان، اساتید و دانشجویان است و استفاده مناسب از این پتانسیل عظیم که در سایه توجهات مسئولین و متولیان عرصه فرهنگ و هنر، می‌تواند به نیرویی بالفعل و قدرتمند تبدیل شود؛ زمینه‌های رشد و پیشرفت کشورمان را در حوزه‌های مختلف فراهم خواهد کرد.